Divan-e Nurbakhsh
دیوان نوربخش

بیا که مأمن مروان پارسا اینجاست

بیا که کعبه عشاق باصفا اینجاست

بیا به میکده عارفان صاحب دل

خداست ساقی این بزم و کبریا اینجاست

مرو به صومعه کانجا بهشت می‌بخشند

بیا به کوی خراباتیان خدا اینجاست

مگو صفا و وفا رفت و مردمی گم شد

بیا که رسم صفا و ره وفا اینجاست

اگر ز اهل هوایی هوای ما بگذار

وگر که درد خدا باشدت دوا اینجاست

مگرد گرد جهان ای مریض عشق بیا

طبیب عشق گواهی دهد شفا اینجاست

بنه به ساحت قدسش قدم ز روی ادب

که قبله‌گاه و قدمگاه اصفیا اینجاست

گرت هواست که آسان رسی به ساحل عشق

بیا که کشتی و دریا و ناخدا اینجاست

خطا به درگه مردان حق ندارد راه

اگر جز این بود اندیشه‌ات خطا اینجاست

به چشم عُجب مبین خانقاه درویشان

که جبرئیل پی چاکری به پا اینجاست

به طالبان ره عشق جان تازه دهند

به بینوای ره دوست گو نوا اینجاست

برای دلشدگان خداست محفل انس

که جان‌فزا و طرب‌خیز و دلگشا اینجاست

اگر چه عشق منزه بود ز گفت‌و‌شنود

خموش باش دبستان اولیا اینجاست

مرادبخش جهانی‌ست خاک این درگاه

که جای پای فقیران بی‌ریا اینجاست

در این مقام مزن دم ز خویش و بیگانه

به هوش باش که بیگانه آشنا اینجاست

به نوربخشی این خانقاه رشک برند

از آن که مشهد سلطان دین رضا اینجاست